Phnom Penh Dag 2: Choeung Ek Killing Fields
Door: Femke
Blijf op de hoogte en volg Jeffrey en Femke
31 Juli 2014 | Cambodja, Phnom-Penh
Over gisterenavond weinig te vertellen. Het regende, dus we zijn lekker in het hotel blijven eten en hebben zitten kletsen en hebben gelezen.
Vandaag stonden we vrij laat op en hebben we heerlijk ontbeten met ei en een chicken sandwich. Na onze spullen gepakt te hebben hebben we een tuk tuk chauffeur bereid gevonden om ons voor 10$ naar de killing fields, de central market en weer terug te brengen. Het was een flink stuk rijden naar Choeung Ek Killing fields en we hadden erg veel last van de uitlaatgassen en al het (rode) zand waar Cambodja om bekend staat in onze ogen en longen, dus we waren blij toen we er eindelijk waren.
Choeung Ek, ook wel de killing fields of velden des doods geheten, is een agrarisch gebied ongeveer 14 km ten zuiden van Phnom-Penh in een boomgaard. Gevangenen van Tuol Sleng werden hiernaartoe gebracht en omgebracht. Om kogels te sparen sloegen de Rode Khmer kinderen dood door ze tegen bomen aan te slingeren of bij ouderen door hun hoofden met de achterkant van geweren in te slaan. Ook doodbloeden werd veel toegepast. Minimaal 20.000 mensen zijn hier omgebracht tussen 1975 en 1979. Choeung Ek was slechts één van de vele killing fields (velden des doods) in Cambodja.
In een monument, een witte toren met glazen ramen liggen veel schedels, gesorteerd naar kinderen/volwassenen en man/vrouw. Sommige graven zijn slechts half afgegraven en men kan de restanten van mensen en kleding erin zien liggen. Het wordt afgeraden om dit museum met jonge kinderen te bezoeken en ook door volwassen die snel geëmotioneerd zijn. Een bezoek aan deze velden en aan het Tuol Sleng Museum maakt vaak een zeer indringende indruk op mensen. Ieder jaar vindt er op 9 mei een herdenking plaats voor de slachtoffers.
Bij aankomst betaalden we de entree, welke we uitbreiden met een audiotour, waardoor de 6$ kwijt waren. De audiotour die in het Nederlands (was fijn) was, leidde ons het hele terrein rond en we waren vaak diep geschokt over wat er allemaal gebeurde. Met name toen we bij een boom kwamen werd ik echt misselijk: uit onderzoek door Yale University bleek dat er op een boom stukjes hersenen en schedelsplinters zaten. Ze kwamen er toen achter dat baby's aan hun beentjes tegen de boom aan werden geslagen en daarna met hun moeder, die dit schouwspel eerst mocht aanschouwen waarna haar keel werd doorgesneden, in een kuil gegooid werden. Een aantal leuzen van de Rode Khmer die me zijn bijgebleven zijn:
'Je kunt beter een aantal mensen onschuldig vermoorden, dan de kans hebben om één vijand te laten lopen' en ' Je moet soms niet alleen de boom omhakken (het slachtoffer) maar ook de wortels compleet verwijderden (het nageslacht)'. Het vermoorden van de kinderen deden ze om wraak te voorkomen.
De executies gebeurden 's avonds en om het geschreeuw van de slachtoffers te verbergen draaiden ze harde revolutionaire muziek, welke in samenspel met de aggregaten ervoor zorgde dat de omwonenden simpelweg dachten dat er een militaire basis lag in het goed verstopte Choeung Ek.
We volgden de tour en eindigden bij de Stupa, een groot herdenkingsbeeld waarin vele gevonden botten en schedels op basis van wetenschappelijk onderzoek gesorteerd liggen op man/vrouw en doodsoorzaak (oren afgehakt, hete pook door de schedel en de hersenen heen gedrukt of de keel doorgesneden, en zo zijn er nog veel meer andere manieren). Kogels waren duur: er werd gezocht naar de goedkoopste manier om zoveel mogelijk mensen zo snel mogelijk te vermoorden, want hoewel Choeung Ek begon als plaats waar eens in de drie weken een vrachtwagen met allemaal bange mensen die hun executie tegemoet gingen binnen kwam, was dat tegen het einde van het regime van de Rode Khmer elke dag. Elke dag een vrachtwagen vol mensen die doodsbang waren en wisten dat ze hier nooit meer uit zouden komen. Ik was diep onder de indruk van dit alles. Ik hoop dat zoiets vreselijks nooit meer gebeurd.
Na Choeung Uk zijn we weer met de tuk tuk naar de Centrale Markt gegaan, waar we rondgelopen hebben, maar niets gekocht. Wel echt een gigantische markt met veel koopwaar en enorm veel mensen. We hebben onze chauffeur opgezocht en zijn weer naar het hotel gegaan. We hebben net even wat te drinken en m&m's en haribo colaflesjes gehaald en zitten nu op de kamer. Hopelijk blijft het droog, dan kunnen we vanavond lekker in het gezellige gedeelte uit eten.
Morgen vliegen we naar Kuala Lumpur, spannend!
Qua gezondheid gaat het goed met ons, niet meer ziek geweest o.i.d., wel heel erg last van de muggen. Ik laat morgen onze vluchttijd nog wel even weten!
Liefs van ons xxx
Vandaag stonden we vrij laat op en hebben we heerlijk ontbeten met ei en een chicken sandwich. Na onze spullen gepakt te hebben hebben we een tuk tuk chauffeur bereid gevonden om ons voor 10$ naar de killing fields, de central market en weer terug te brengen. Het was een flink stuk rijden naar Choeung Ek Killing fields en we hadden erg veel last van de uitlaatgassen en al het (rode) zand waar Cambodja om bekend staat in onze ogen en longen, dus we waren blij toen we er eindelijk waren.
Choeung Ek, ook wel de killing fields of velden des doods geheten, is een agrarisch gebied ongeveer 14 km ten zuiden van Phnom-Penh in een boomgaard. Gevangenen van Tuol Sleng werden hiernaartoe gebracht en omgebracht. Om kogels te sparen sloegen de Rode Khmer kinderen dood door ze tegen bomen aan te slingeren of bij ouderen door hun hoofden met de achterkant van geweren in te slaan. Ook doodbloeden werd veel toegepast. Minimaal 20.000 mensen zijn hier omgebracht tussen 1975 en 1979. Choeung Ek was slechts één van de vele killing fields (velden des doods) in Cambodja.
In een monument, een witte toren met glazen ramen liggen veel schedels, gesorteerd naar kinderen/volwassenen en man/vrouw. Sommige graven zijn slechts half afgegraven en men kan de restanten van mensen en kleding erin zien liggen. Het wordt afgeraden om dit museum met jonge kinderen te bezoeken en ook door volwassen die snel geëmotioneerd zijn. Een bezoek aan deze velden en aan het Tuol Sleng Museum maakt vaak een zeer indringende indruk op mensen. Ieder jaar vindt er op 9 mei een herdenking plaats voor de slachtoffers.
Bij aankomst betaalden we de entree, welke we uitbreiden met een audiotour, waardoor de 6$ kwijt waren. De audiotour die in het Nederlands (was fijn) was, leidde ons het hele terrein rond en we waren vaak diep geschokt over wat er allemaal gebeurde. Met name toen we bij een boom kwamen werd ik echt misselijk: uit onderzoek door Yale University bleek dat er op een boom stukjes hersenen en schedelsplinters zaten. Ze kwamen er toen achter dat baby's aan hun beentjes tegen de boom aan werden geslagen en daarna met hun moeder, die dit schouwspel eerst mocht aanschouwen waarna haar keel werd doorgesneden, in een kuil gegooid werden. Een aantal leuzen van de Rode Khmer die me zijn bijgebleven zijn:
'Je kunt beter een aantal mensen onschuldig vermoorden, dan de kans hebben om één vijand te laten lopen' en ' Je moet soms niet alleen de boom omhakken (het slachtoffer) maar ook de wortels compleet verwijderden (het nageslacht)'. Het vermoorden van de kinderen deden ze om wraak te voorkomen.
De executies gebeurden 's avonds en om het geschreeuw van de slachtoffers te verbergen draaiden ze harde revolutionaire muziek, welke in samenspel met de aggregaten ervoor zorgde dat de omwonenden simpelweg dachten dat er een militaire basis lag in het goed verstopte Choeung Ek.
We volgden de tour en eindigden bij de Stupa, een groot herdenkingsbeeld waarin vele gevonden botten en schedels op basis van wetenschappelijk onderzoek gesorteerd liggen op man/vrouw en doodsoorzaak (oren afgehakt, hete pook door de schedel en de hersenen heen gedrukt of de keel doorgesneden, en zo zijn er nog veel meer andere manieren). Kogels waren duur: er werd gezocht naar de goedkoopste manier om zoveel mogelijk mensen zo snel mogelijk te vermoorden, want hoewel Choeung Ek begon als plaats waar eens in de drie weken een vrachtwagen met allemaal bange mensen die hun executie tegemoet gingen binnen kwam, was dat tegen het einde van het regime van de Rode Khmer elke dag. Elke dag een vrachtwagen vol mensen die doodsbang waren en wisten dat ze hier nooit meer uit zouden komen. Ik was diep onder de indruk van dit alles. Ik hoop dat zoiets vreselijks nooit meer gebeurd.
Na Choeung Uk zijn we weer met de tuk tuk naar de Centrale Markt gegaan, waar we rondgelopen hebben, maar niets gekocht. Wel echt een gigantische markt met veel koopwaar en enorm veel mensen. We hebben onze chauffeur opgezocht en zijn weer naar het hotel gegaan. We hebben net even wat te drinken en m&m's en haribo colaflesjes gehaald en zitten nu op de kamer. Hopelijk blijft het droog, dan kunnen we vanavond lekker in het gezellige gedeelte uit eten.
Morgen vliegen we naar Kuala Lumpur, spannend!
Qua gezondheid gaat het goed met ons, niet meer ziek geweest o.i.d., wel heel erg last van de muggen. Ik laat morgen onze vluchttijd nog wel even weten!
Liefs van ons xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
