Reisdagje

Na heerlijk ontbeten te hebben bij een Duitse bar aan Bangla Road zijn wij met onze backpacks naar de bushalte voor de lokale bus gelopen. Een kaartje voor de lokale bus van Bangla Road naar busstation is 40 baht, dat dus terwijl de taxi's 600 durven te vragen. We kwamen aan op de verkeerde plek: het was de oude busterminal en niet de nieuwe.. We hebben een Duits stel ontmoet, Janick en Julia die net als wij ook naar Koh Samui wilden gaan dus we hebben samen een taxi gepakt naar de nieuwe busterminal en daarna hebben we de bus naar Surat Thani genomen. Aangekomen in Surat Thani zijn we na weer een scampraktijk voorkomen te hebben met een Frans stel en de Duitsers naar de haven gaan lopen. Toen we daar kwamen kregen we te horen dat de boot naar Samui helemaal niet ging... Die ging alleen vanaf een andere haven. De enige andere boot was die naar Koh Pangnan. Na even overleggen hebben we daar een kaartje voor gekocht, om daarna te horen dat die boot pas om 11 uur 's avonds ging. Prima, konden we nog even eten maar het werd op deze manier wel een erg lange dag. We waren inmiddels al meer dan 12 uur aan het reizen en wachten. Na het eten met onze nieuwe Duitse vrienden bij Jeffer Steak in een Mall zijn we terug gegaan naar de haven waar we met een hele grote groep backpackers een beetje hebben gechilld en ervaringen hebben uitgewisseld tot we de boot op konden. We hadden dus een ticket voor de nachtboot, maar toch hadden we de bedjes die in rijen waren opgesteld niet verwacht. Je lag op een verhoging van hout met tussen jou en je buurman 5 centimeter en op een matrasje van zo'n 3 centimeter dik. Het kussentje was een steen. We zagen dus erg op tegen de nacht maar tot onze verbazing hebben we perfect geslapen, de volle 6,5 uur van de boottocht. Op de pier hebben we na een half uur te moeten wachten op de anderen om kwart over 6 's morgens de taxi naar Haad Rin gepakt en zijn we gaan zoeken naar een hotel, waarbij we wel zo'n zes kilometer gelopen hebben in de hitte met backpacks. De Duitsers zijn afgehaakt omdat ze geen geld hadden en dat was maar goed ook, want na een tijdje kwamen we aan bij het mooiste hotel dat wij gezien hebben in Thailand: Amaresa!