Kanchanaburi

Gisteren waren we te moe voor het typen van een verhaaltje dus doe ik het nu. Gisteren zijn we vroeg op gegaan, half acht dus we waren erg moe. We zijn naar de receptie gegaan en hebben fietsen gehuurd. Op Thaise fietsjes zijn we langs alle tempels in Ayutthaya gaan fietsen. Dat klinkt makkelijk, maar in Thailand rijdt het verkeer links, dus wij ook op onze fietsen en dat was wel flink wennen. Het was super warm en ik begon de eerste symptomen van uitdroging te vertonen dus we hebben zo veel mogelijk gedronken. Inspannen is echter wel een beetje lastig maar we hebben toch nog veel gezien. Na de fietstocht zijn we heel snel onze backpacks in gaan pakken en hebben we de bus genomen naar Bangkok. Deze rit duurde 2 uur en vanaf daar hebben we weer een bus genomen naar Kanchanaburi, die duurde 3 uur. Het was wel een koopje voor zoveel kilometers. Als we terug zijn zal ik nog wel een overzichtje maken met haltes etc want vanaf Ayutthaya is het moeilijker reizen dan vanaf Kanchanaburi. In Kanchanaburi aangekomen hebben we een Tuk Tuk gepakt naar het hotel waarvan we verwacht hadden te slapen. Helaas was het een of ander feest weekend dus was het volgeboekt. Daarna zijn we met onze backpacks elk guesthouse afgegaan tot we bij een mooi bungalow parkje waren, Chitanun. Die had nog wel een kamer vrij. We zijn ons op gaan frissen, wat gaan eten bij een restaurant wat gerund wordt door een Zwitserse man en we hebben een massage genomen. Daarna zijn we gaan slapen. Wat ons heel erg opviel was dat er echt super veel oude Europese mannetjes waren met Thaise jonge meisjes, dat hadden we eerder nog niet gezien. Omdat we graag aan de River Kwai in een Raft House wilden zitten (drijvende kamer) zijn we vanochtend meteen naar het Sugar Cane gegaan waar we nu, in tegenstelling tot gisteren, zonder moeite een kamer kregen. We hebben ontbeten bij een Thais vrouwtje met wederom een Britse echtgenoot en blanke baby met spleetoogjes, twee toast met twee eieren voor 0,75 eurocent. Daarna zijn we in een aanhangwagen van een scooter naar de River Kwai Bridge en de dodenspoorlijn gegaan na eerst een bezoek gebracht te hebben aan het Jeath War Museum. Het Jeath War Museum is een mix van de Thaise oorlog met Birma memorabilia en de Tweede Wereldoorlog overblijfselen. Vooral de invloed van Japan in Thailand was goed te zien. Krijgsgevangenen moesten werken aan de brug over de River Kwai, die dodenspoorlijn wordt genoemd omdat er voor elk plankje wel een dode is gevallen. De omstandigheden waren verschrikkelijk en het dodental was dan ook enorm. We zijn over de brug gelopen en daarna over een marktje. Het is wel enorm toeristisch bij de brug. We hebben besloten een dagtocht te maken morgen om de belangrijkste dingen te zien dus die zijn we gaan regelen en daarna hebben we even gedoucht en zijn we wederom een massagesalon in gegaan. We hebben gegeten bij een relatief duur restaurant en zitten praten met een Nederlandse familie die ook aan het rondtrekken waren maar de route andersom doen dan wij. We hadden er dus veel aan, want de plekken waren zo goed als hetzelfde. We hebben extra muggenspray gehaald want vooral ik ben echt helemaal lek gestoken en maak me best zorgen over malaria. Ach ja, zo kun je je overal druk om maken. Nu liggen we in de kamer en gaan we morgen vroeg op om eerst naar de Erawan watervallen (zeven lagen hoog) te gaan, een bamboo Raft tocht en olifantentrek te maken en met de death railway te gaan na een excursie door een stalagmieten en stalagtieten zien te maken. Het wordt weer een zien dag zien ik maar het belangrijkste is dat we kunnen zwemmen en weer mooie dingen zullen gaan zien! Welterusten!