Napels & Pompeii

De eerste echte dag waarop we echt iets gingen ondernemen: hier had ik lang op gewacht. Ik werd helaas een beetje vroeg wakker (6:00) maar dat heeft wel opgeleverd dat ik helemaal heb kunnen zien hoe de boot werd aangelegd (in zijn achteruit) en ik heb met de nieuwe spiegelreflex camera die Jeffrey en ik hebben gekocht voor Thailand kunnen spelen.
Als zo'n cruise boot aanlegt, kun je er niet meteen vanaf. Je moet eerst wachten tot het door de pursers omgeroepen wordt. Uiteraard begonnen we daarom de dag lekker relaxt met een ontbijtje op bed, wat we overigens de hele vakantie gedaan hebben, op de laatste twee dagen na.
Bij het aanmeren zijn we eerst Napels in gegaan en hebben daar een beetje rondgelopen: we vonden er niet veel aan. Weinig bijzonders en behoorlijk goor. We hadden een excursie geboekt voor Pompei en die vertrok in de middag, dus na een lunch op de boot zijn we op de bus gestapt die ons binnen een uurtje naar Pompei bracht. Met een leuke korting (alleen Europeanen, konden die Amerikanen weer niet uitstaaan), namelijk: senioren gratis, studenten 50% konden we dan eindelijk naar binnen en kon ik zien waar ik al zo lang naar toe wilde. In het begin was ik echt verbaasd, wauw, dat iets zo goed bewaard kan blijven. Onder de grond voor de opgraving begrijp je dat wel, maar met de autenticiteit die het nu heeft is echt bijzonder. Je ziet niet of amper dat de moderne techniek en wetenschap ook nog mee heeft gewerkt aan dat plaatje. Veel dingen in Pompei zijn ook daadwerkelijk antiek hoor, sommige dingen zijn echter wegens instortingsgevaar verplicht aan vervanging toe. Na een half uur lopen (en ja- ook verdwalen) waren we naar wat mij het engste doch meest interessantste leek: de vesteende lijken van de mensen van wie hun laatste uur geslagen had. Ik werd er echt ongelukkig van. Toen we op de laatkomers (heel irritant: half uur en wij waren een kwartier te vroeg, tel uit je winst) stonden te wachten brak er een enorm onweer uit. Iedereen bang dat het de vulkaan zou zijn, aangezien die allang uitgebarsten had moeten zijn maar wat nog steeds niet is gebeurd. Niks aan het handje, we zijn gewoon lekker doorggelopen bij de boot gauw in bed gekropen. Het was voor oma en voor mij eigenlijk ook, heel vermoeiend. Tot morgen in Florence!