Kapas eilanden dag 1 t/m 3
Door: Femke
Blijf op de hoogte en volg Jeffrey en Femke
12 Augustus 2016 | Maleisië, Pulau Kapas
Van Perhentian naar Kuala Besut naar Kuala Terrenganu naar Marang naar Kapas
Vandaag hadden we een reisdag voor de boeg naar het laatste eiland. We hadden gisterenavond het ontbijt al besteld, want dat gaat pas om 7.30 open terwijl je 7.45 op het strand moet staan voor je kleine bootje die je naar de grote boot brengt die je naar Kuala Besut brengt. Toen we met de backpacks naar het restaurant liepen zagen we dat het al helemaal vol zat.. we zouden dat eten dus nooit op tijd krijgen. Dus wij melden dat we gereserveerd hadden etc maar die mensen kunnen ook niet meer doen dan hun best, wat ze ook echt deden, dus moesten we maar gewoon wachten. Om 7.40 kwam het fruit en drinken en om 7.45 nog steeds geen eten. Dus we hebben maar gezegd laat maar, we redden het niet. Toen maakten ze het ontbijt klaar als take away, wat betekende dat Jeff een bakje met een kale omelet kreeg en ik een bakje met een pannenkoek. Wat op de achtergrond speelde was dat er een groep van 5 Spanjaarden naast ons zat die we niet zo leuk vonden, omdat die vieze vent de hele tijd zijn rook in ons gezicht blies toen we aan het wachten waren op de snorkeltocht een paar dagen geleden. En nu ging hij weer naast ons zitten en weer in ons gezicht zitten dampen. Maar het was nogal een opvliegend type die niet kon uitstaan dat het te lang duurde dus hij begon helemaal met zijn neusje te snuiven en te schelden in het Spaans omdat hij zijn koffie moest en zou hebben in een meeneembeker. *** *EDIT* Jeffrey verzocht mij nog even te omschrijven hoe die vieze Spanjaard eruit zag. Hij had vieze natte krulletjes met plukjes grijs erdoorheen en een hipster bril aan een nekkoordje en hij was gewoon heel viezig en een junk. *** Jeff en ik helemaal in een deuk en daarna naar het strand gelopen. In een klein bootje gestapt, die bracht ons voor 2 RM naar de grotere boot en daar zaten we dus al gauw lekker het ontbijt te eten. Wie komen er later op de boot... meneer snuif. Jeff en ik hebben de hele rit de slappe lach gehad als we eraan dachten hahah.
Maargoed, eenmaal aangekomen in Kuala Besut werden we gelijk belaagd door taxi chauffeurs die ons wilden brengen maar dat is bestwel duur (140 Rm) en ons was om die reden aangeraden met de bus te gaan. De lokale bus, welteverstaan. Na wat Perhentian souvenirs gekocht te hebben zijn we gaan zoeken naar de bushalte van de lokale bus. Die vonden we gauw, maar wat er niet gauw kwam was de bus. We hebben 2 uur (!!) zitten wachten, en wisten eigenlijk niet of de bus überhaupt zou komen. Maar wonder boven wonder kwam hij en hebben we 100 km afgelegd in een bus die in Nederland 20 jaar geleden al niet door de keuring zou zijn gekomen. We deden er langer dan twee uur over door alle stops, er was geen airco en de beenruimte was berekend op de benen van een kleine Aziaat. Was dus wel een beetje vervelend, maar als je slaapt merk je er niks van en dat is dus precies wat we zijn gaan doen. Eenmaal aangekomen in Kuala Terrenganu zouden we gelijk een aansluiting hebben met de lokale bus naar Marang om 1 uur. Toen de bus met airco wegreed bedachten we dat we het maar goed hadden getroffen. Maar Azië zou Azië niet zijn als de bus niet na het wegrijden in z'n achteruit werd gegooid, iedereen de bus uit moest en de bus pas om 2 uur zou vertrekken. Gaf ons mooi de gelegenheid wat te eten want we hadden inmiddels wel weer honger en we hadden de KFC nog niet gehad dus zijn we daarheen gegaan. Voor de deur lag een meneer die het behoorlijk zwaar had met zichzelf en die ons best angstig maakte tijdens het eten. Na het eten hebben we bij de 7/11 een voorraadje chocolade gehaald en daarna zijn we teruggelopen naar de bus. Hier was de airco bus vervangen door een zelfde soort bus die we hadden voor het eerste stuk. Helaas maar gelukkig duurde deze rit maar 3 kwartier (overigens, kosten voor dit stuk met de lokale bus van Kuala Besut Jetty naar Marang Jetty 13.50 RM oftewel zo'n 3 euro de neus, tov met de taxi 17.50 de neus).
Vanaf de bushalte moesten we nog 10 minuten lopen naar de Jetty, en daar kochten we voor 40 RM een retour speedboatticket. De boot ging binnen 10 minuten dus dat was chill. We kregen een kaart van het eiland met accomodaties, wat wel fijn was want we hadden nog niks geboekt. We zagen dat het bij KBC het drukste zou moeten zijn dus lieten we ons daar afzetten. KBC was vol, maar Ombak Resort was nog vrij dus zijn we daarnaartoe gegaan. KBC wordt gerund door een Nederlandse man en is echt een hippie accomodatie. Heel grappig om te zien, mensen zitten er echt te schilderen, kettingen te maken en gitaar te spelen aan lage tafeltjes terwijl ze op de grond zitten en er hangt een hele aparte sfeer. Echt een hippie sfeertje.
Ombak is een stuk mistroostiger en de kamer een soort bunker met bruine verf en zonder ramen waar je het besef van tijd verliest na 10 minuten. Het is maar voor drie nachten gelukkig. De manager van KBC is niet de enige Nederlandse ondernemer op Kapas. Het tv programma Ik Vertrek is hier ook geweest om Kapas Turtle Valley eigenaren Peter en Sylvia te volgen bij het verwezenlijken van hun droom. Om alle funny anekdotes in die aflevering konden we niet wachten daarheen te gaan. Na aankomst zijn we dan ook meteen het eiland gaan verkennen en als eerste richting Kapas Turtle Valley gelopen. Hier zijn we het terrein opgelopen en even rondgekeken en het ligt echt prachtig, maar omdat we op TripAdvisor hadden gelezen dat ze niet heel happig zijn op indringers durfden we geen drankje te doen. Na nog een tijdje gewandeld te hebben helemaal tot de andere kant van het eiland (je kunt van strand tot strand lopen middels stenen bruggen), besloten we dat het wel even genoeg was en dat het tijd was voor een drankje. Aangezien dit eiland op de toeristen na helemaal is uitgestorven zijn er geen supermarkten en ben je dus op de restaurants van de resorts aangewezen. We hebben een colaatje gehaald en zijn ons daarna gaan klaarmaken voor het avondeten. We gingen zitten bij KBC, daar kwam net een tafel vrij. Ze werken daar overdag met een a la carte kaart, maar 's avonds schrijven ze op een krijtbord 4 keuzes op waar je uit kan kiezen omdat ze het anders niet lukt met klaarmaken.
Ik koos voor risotto en Jeff voor coconut chicken met rijst. Was wel prima. Na het eten nog een ijsje gehaald en naar bed.
De tweede dag hebben we de hele dag op het strand geluierd. We zijn lekker gaan snorkelen, maar dat gaat hier best lastig omdat het water heel laag is en het koraal heel hoog en er ook nog zee egels zijn. Wel zitten er hier gigantisch veel Nemo visjes dus dat is super leuk. Bij het eten 's avonds waren we genoodzaakt bij mensen aan tafel te zitten wegens de ruimte en dat bleken hele gezellige engelse mensen te zijn die werkten in Ipoh (Maleisie) dus daar hebben we de hele avond mee gekletst. Lekker nog een ijsje gegeten en daarna naar bed. De laatste hele dag, gisteren, hebben we ook op het strand gelegen en ook weer gesnorkeld. 's Morgens hebben we nog een stuk gelopen en er stond ook een tentje van een organisatie die koraal beschermd. Ze hadden een paar stukjes koraal uit de zee gehaald en die maakten ze weer vast op losse stenen zodat er een nieuw rif uit zou komen. Je mocht dat zelf ook doen, met lijm en een antiseptic. Wij hebben het niet gedaan want het was een beetje druk. Het eten hebben we gedaan bij Ombak restaurant, ik fried rice pattaya en Jeff chili fried rice. Heeeeeerlijk. Daarna een ijsje gehaald en naar bed. Vandaag gaan we naar Singapore proberen terug te komen, want morgen om 11 uur 's avonds vliegen we alweer naar Holland. Jullie horen nog van ons, veel liefs xxxxx
Vandaag hadden we een reisdag voor de boeg naar het laatste eiland. We hadden gisterenavond het ontbijt al besteld, want dat gaat pas om 7.30 open terwijl je 7.45 op het strand moet staan voor je kleine bootje die je naar de grote boot brengt die je naar Kuala Besut brengt. Toen we met de backpacks naar het restaurant liepen zagen we dat het al helemaal vol zat.. we zouden dat eten dus nooit op tijd krijgen. Dus wij melden dat we gereserveerd hadden etc maar die mensen kunnen ook niet meer doen dan hun best, wat ze ook echt deden, dus moesten we maar gewoon wachten. Om 7.40 kwam het fruit en drinken en om 7.45 nog steeds geen eten. Dus we hebben maar gezegd laat maar, we redden het niet. Toen maakten ze het ontbijt klaar als take away, wat betekende dat Jeff een bakje met een kale omelet kreeg en ik een bakje met een pannenkoek. Wat op de achtergrond speelde was dat er een groep van 5 Spanjaarden naast ons zat die we niet zo leuk vonden, omdat die vieze vent de hele tijd zijn rook in ons gezicht blies toen we aan het wachten waren op de snorkeltocht een paar dagen geleden. En nu ging hij weer naast ons zitten en weer in ons gezicht zitten dampen. Maar het was nogal een opvliegend type die niet kon uitstaan dat het te lang duurde dus hij begon helemaal met zijn neusje te snuiven en te schelden in het Spaans omdat hij zijn koffie moest en zou hebben in een meeneembeker. *** *EDIT* Jeffrey verzocht mij nog even te omschrijven hoe die vieze Spanjaard eruit zag. Hij had vieze natte krulletjes met plukjes grijs erdoorheen en een hipster bril aan een nekkoordje en hij was gewoon heel viezig en een junk. *** Jeff en ik helemaal in een deuk en daarna naar het strand gelopen. In een klein bootje gestapt, die bracht ons voor 2 RM naar de grotere boot en daar zaten we dus al gauw lekker het ontbijt te eten. Wie komen er later op de boot... meneer snuif. Jeff en ik hebben de hele rit de slappe lach gehad als we eraan dachten hahah.
Maargoed, eenmaal aangekomen in Kuala Besut werden we gelijk belaagd door taxi chauffeurs die ons wilden brengen maar dat is bestwel duur (140 Rm) en ons was om die reden aangeraden met de bus te gaan. De lokale bus, welteverstaan. Na wat Perhentian souvenirs gekocht te hebben zijn we gaan zoeken naar de bushalte van de lokale bus. Die vonden we gauw, maar wat er niet gauw kwam was de bus. We hebben 2 uur (!!) zitten wachten, en wisten eigenlijk niet of de bus überhaupt zou komen. Maar wonder boven wonder kwam hij en hebben we 100 km afgelegd in een bus die in Nederland 20 jaar geleden al niet door de keuring zou zijn gekomen. We deden er langer dan twee uur over door alle stops, er was geen airco en de beenruimte was berekend op de benen van een kleine Aziaat. Was dus wel een beetje vervelend, maar als je slaapt merk je er niks van en dat is dus precies wat we zijn gaan doen. Eenmaal aangekomen in Kuala Terrenganu zouden we gelijk een aansluiting hebben met de lokale bus naar Marang om 1 uur. Toen de bus met airco wegreed bedachten we dat we het maar goed hadden getroffen. Maar Azië zou Azië niet zijn als de bus niet na het wegrijden in z'n achteruit werd gegooid, iedereen de bus uit moest en de bus pas om 2 uur zou vertrekken. Gaf ons mooi de gelegenheid wat te eten want we hadden inmiddels wel weer honger en we hadden de KFC nog niet gehad dus zijn we daarheen gegaan. Voor de deur lag een meneer die het behoorlijk zwaar had met zichzelf en die ons best angstig maakte tijdens het eten. Na het eten hebben we bij de 7/11 een voorraadje chocolade gehaald en daarna zijn we teruggelopen naar de bus. Hier was de airco bus vervangen door een zelfde soort bus die we hadden voor het eerste stuk. Helaas maar gelukkig duurde deze rit maar 3 kwartier (overigens, kosten voor dit stuk met de lokale bus van Kuala Besut Jetty naar Marang Jetty 13.50 RM oftewel zo'n 3 euro de neus, tov met de taxi 17.50 de neus).
Vanaf de bushalte moesten we nog 10 minuten lopen naar de Jetty, en daar kochten we voor 40 RM een retour speedboatticket. De boot ging binnen 10 minuten dus dat was chill. We kregen een kaart van het eiland met accomodaties, wat wel fijn was want we hadden nog niks geboekt. We zagen dat het bij KBC het drukste zou moeten zijn dus lieten we ons daar afzetten. KBC was vol, maar Ombak Resort was nog vrij dus zijn we daarnaartoe gegaan. KBC wordt gerund door een Nederlandse man en is echt een hippie accomodatie. Heel grappig om te zien, mensen zitten er echt te schilderen, kettingen te maken en gitaar te spelen aan lage tafeltjes terwijl ze op de grond zitten en er hangt een hele aparte sfeer. Echt een hippie sfeertje.
Ombak is een stuk mistroostiger en de kamer een soort bunker met bruine verf en zonder ramen waar je het besef van tijd verliest na 10 minuten. Het is maar voor drie nachten gelukkig. De manager van KBC is niet de enige Nederlandse ondernemer op Kapas. Het tv programma Ik Vertrek is hier ook geweest om Kapas Turtle Valley eigenaren Peter en Sylvia te volgen bij het verwezenlijken van hun droom. Om alle funny anekdotes in die aflevering konden we niet wachten daarheen te gaan. Na aankomst zijn we dan ook meteen het eiland gaan verkennen en als eerste richting Kapas Turtle Valley gelopen. Hier zijn we het terrein opgelopen en even rondgekeken en het ligt echt prachtig, maar omdat we op TripAdvisor hadden gelezen dat ze niet heel happig zijn op indringers durfden we geen drankje te doen. Na nog een tijdje gewandeld te hebben helemaal tot de andere kant van het eiland (je kunt van strand tot strand lopen middels stenen bruggen), besloten we dat het wel even genoeg was en dat het tijd was voor een drankje. Aangezien dit eiland op de toeristen na helemaal is uitgestorven zijn er geen supermarkten en ben je dus op de restaurants van de resorts aangewezen. We hebben een colaatje gehaald en zijn ons daarna gaan klaarmaken voor het avondeten. We gingen zitten bij KBC, daar kwam net een tafel vrij. Ze werken daar overdag met een a la carte kaart, maar 's avonds schrijven ze op een krijtbord 4 keuzes op waar je uit kan kiezen omdat ze het anders niet lukt met klaarmaken.
Ik koos voor risotto en Jeff voor coconut chicken met rijst. Was wel prima. Na het eten nog een ijsje gehaald en naar bed.
De tweede dag hebben we de hele dag op het strand geluierd. We zijn lekker gaan snorkelen, maar dat gaat hier best lastig omdat het water heel laag is en het koraal heel hoog en er ook nog zee egels zijn. Wel zitten er hier gigantisch veel Nemo visjes dus dat is super leuk. Bij het eten 's avonds waren we genoodzaakt bij mensen aan tafel te zitten wegens de ruimte en dat bleken hele gezellige engelse mensen te zijn die werkten in Ipoh (Maleisie) dus daar hebben we de hele avond mee gekletst. Lekker nog een ijsje gegeten en daarna naar bed. De laatste hele dag, gisteren, hebben we ook op het strand gelegen en ook weer gesnorkeld. 's Morgens hebben we nog een stuk gelopen en er stond ook een tentje van een organisatie die koraal beschermd. Ze hadden een paar stukjes koraal uit de zee gehaald en die maakten ze weer vast op losse stenen zodat er een nieuw rif uit zou komen. Je mocht dat zelf ook doen, met lijm en een antiseptic. Wij hebben het niet gedaan want het was een beetje druk. Het eten hebben we gedaan bij Ombak restaurant, ik fried rice pattaya en Jeff chili fried rice. Heeeeeerlijk. Daarna een ijsje gehaald en naar bed. Vandaag gaan we naar Singapore proberen terug te komen, want morgen om 11 uur 's avonds vliegen we alweer naar Holland. Jullie horen nog van ons, veel liefs xxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
